агале́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. Агаліцца, страціць покрыва.

Агалелі дрэвы, палі.

2. перан. Збяднець, згалець.

За вайну агалела вёска.

|| наз. агале́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агале́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. агале́ю агале́ем
2-я ас. агале́еш агале́еце
3-я ас. агале́е агале́юць
Прошлы час
м. агале́ў агале́лі
ж. агале́ла
н. агале́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час агале́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агале́ць сов., см. згале́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агале́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Агаліцца, страціць покрыва. Агалела поле. Знята Збажына з яго даўно. Колас.

2. перан. Тое, што і згалець (у 2 знач.). Там за аўсянымі снапамі — Ядзяць іх мухі з камарамі — Ляжыць і кошаніна й віка — Не агалеў яшчэ Хадыка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збяднець, абяднець; згалець, агалець, заўбожаць, падупасці, прагарэць (разм.) □ дайсці да няма нічога

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)