авія́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца авіяцыяй, лётнай справай; лётчык.

|| прым. авія́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

авія́тар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. авія́тар авія́тары
Р. авія́тара авія́тараў
Д. авія́тару авія́тарам
В. авія́тара авія́тараў
Т. авія́тарам авія́тарамі
М. авія́тару авія́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

авія́тар м. авиа́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

авія́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца лётнай справай, авіяцыяй; лётчык.

[Фр. aviateur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авія́тар м Flíeger m -s, -, Pilót m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

авія́тар

(фр. aviateur)

той, хто займаецца лётнай справай, лётчык.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

авиа́тор авія́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

aviator [ˈeɪvieɪtə] n. авія́тар, піло́т, лётчык; лётчыца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

awiator

м. авіятар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лётнік ’авіятар’ (Вайск. сл.), ’лётчык’ (лях., Сл. паўн.-зах.). Запазычвае з польск. lotnik ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)