аве́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аве́чы аве́чая аве́чае аве́чыя
Р. аве́чага аве́чай
аве́чае		 аве́чага аве́чых
Д. аве́чаму аве́чай аве́чаму аве́чым
В. аве́чы (неадуш.)
аве́чага (адуш.)		 аве́чую аве́чае аве́чыя (неадуш.)
аве́чых (адуш.)
Т. аве́чым аве́чай
аве́чаю		 аве́чым аве́чымі
М. аве́чым аве́чай аве́чым аве́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аве́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аве́чы аве́чая аве́чае аве́чыя
Р. аве́чага аве́чай
аве́чае		 аве́чага аве́чых
Д. аве́чаму аве́чай аве́чаму аве́чым
В. аве́чы (неадуш.)
аве́чага (адуш.)		 аве́чую аве́чае аве́чыя (неадуш.)
аве́чых (адуш.)
Т. аве́чым аве́чай
аве́чаю		 аве́чым аве́чымі
М. аве́чым аве́чай аве́чым аве́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аве́чы ове́чий; бара́ний;

а. лой — бара́ний жир;

~чая шэрсць — ове́чья шерсть;

а. сыр — ове́чий сыр;

◊ ~чая — галава́ бара́нья башка́; ело́вая голова́;

воўк у ~чай шку́ры — волк в ове́чьей шку́ре;

адалью́цца во́ўку ~чыя слёзкі — посл. отолью́тся во́лку ове́чьи слёзки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аве́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да авечак, належыць авечкам. Авечы статак. Авечая воўна. // Прыгатаваны з малака авечкі. Авечы сыр.

•••

Авечая галава гл. галава.

Воўк у авечай шкуры гл. воўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аве́чы Schaf(s)-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аве́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Свойская жвачная жывёла, якая дае воўну, мяса, малако; самка барана.

Стрыжка авечак.

2. перан. Той, хто выдае сябе за ціхага, паслухмянага чалавека.

3. перан. Пра някемлівага, дурнаватага чалавека (часцей пра асоб жаночага полу).

◊

Блудная (аблудная) авечка — пра чалавека, які збіўся з правільнага жыццёвага шляху, адарваўся ад свайго асяроддзя, сям’і і інш.

Прыкідвацца авечкай.

|| прым. аве́чы, -ая, -ае.

А. сыр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па-авечы

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
па-авечы - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рунец авечы

т. 13, с. 450

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ове́чий аве́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аве́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Авечы хлеў; аўчарня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)