аве́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Авечы хлеў; аўчарня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аве́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аве́чнік аве́чнікі
Р. аве́чніка аве́чнікаў
Д. аве́чніку аве́чнікам
В. аве́чнік аве́чнікі
Т. аве́чнікам аве́чнікамі
М. аве́чніку аве́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аве́чнік м. овча́рня ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аве́чнік, ‑а, м.

Авечы хлеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аве́чнік м Scháfstall m -(e)s, -ställe; Schäferéi f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аўча́рня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Хлеў для авечак, авечнік.

Калгасная а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

овча́рня ж. аўча́рня, -ні ж., аве́чнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sheepcote

[ˈʃi:pkoʊt]

n.

аве́чы хлеў, аўча́рня f., аве́чнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Аве́чка, авеччы, авечны, авечнік, рус. овечка, укр. овечка да *ovik‑ikā < *ovikā; прасл. ovьca, ст.-інд. avikā́ да au̯is (літ. avis, ст.-грэч. ὀίς, лац. ovis); гл. Трубачоў, Происх., 69–70; Покарны, 784.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заку́т м. и заку́та ж., прост.

1. кату́х, -ха́ м., хле́ўчык, -ка м.; (для овец — обычно) аве́чнік, -ка м.;

2. (угол в избе) заку́так, -тка м.; (чулан, кладовая) разг. кладо́ўка, -кі ж.; бако́ўка, -кі ж.; камо́ра, -ры ж., спіжа́рня, -ні ж.; (клетушка) разг. камо́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)