ава́рац

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ава́рац ава́рцы
Р. ава́рца ава́рцаў
Д. ава́рцу ава́рцам
В. ава́рца ава́рцаў
Т. ава́рцам ава́рцамі
М. ава́рцу ава́рцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ава́рац,

гл. аварцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ава́рец ава́рац, -рца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ава́рцы, ‑аў; адз. аварац, ‑рца, м.; аварка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. аваркі, ‑рак; ж.

Народ, які складае частку насельніцтва Дагестанскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)