ава́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ава́ль ава́лі
Р. ава́ля ава́ляў
Д. ава́лю ава́лям
В. ава́ль ава́лі
Т. ава́лем ава́лямі
М. ава́лі ава́лях

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ава́ль, -ля м., юр. ава́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АВА́ЛЬ

(франц. aval),

вэксальнае паручыцельства, зробленае трэцяй асобай (авалістам) у выглядзе спец. гарантыйнага запісу на вонкавым баку вэксаля ці прымацаваным да яго дадатковым лісце (алонжы) або ў выглядзе асобнага дакумента. Можа выдавацца на ўсю суму вэксаля ці яе частку. Учыніўшы аваль, аваліст бярэ на сябе абавязацельства за любую з адказных па вэксалі асоб — вэксалядаўца, акцэптанта, індасанта.

т. 1, с. 58

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ава́ль м. фін. Avál [-v-] m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ава́ль

(фр. aval)

вэксальнае паручыцельства, зробленае трэцяй асобай у выглядзе асобнага гарантыйнага запісу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ава́ль

(фр. aval)

вэксальнае паручыцельства, зробленае трэцяй асобай у выглядзе гарантыйнага запісу.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

авалі́ст

(ад аваль)

асоба, якая дала вэксальнае паручыцельства, г.зн. зрабіла аваль.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)