абшэ́ўка, -і, ДМ -шэ́ўцы, мн. -і, -шэ́вак, ж.

Ніжняя прышыўная частка ў адзенні, адварот манжэта.

|| прым. абшэ́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абшэ́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абшэ́ўка абшэ́ўкі
Р. абшэ́ўкі абшэ́вак
Д. абшэ́ўцы абшэ́ўкам
В. абшэ́ўку абшэ́ўкі
Т. абшэ́ўкай
абшэ́ўкаю		 абшэ́ўкамі
М. абшэ́ўцы абшэ́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абшэ́ўка ж. приши́тый отворо́т, манже́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абшэ́ўка, ‑і, ДМ ‑шэўцы; Р мн. ‑шэвак; ж.

Ніжняя прышыўная частка ў адзенні, адварот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абшэ́ўка ’манжэта’ (БРС, Бір. дыс.) да шыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

(В)о́бшыўка ’каўнер, верхняя частка спадніцы, фартуха’ (БМ, 121, палес.). Гл. абшыўка, абшэўка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)