абшэ́рхлы, -ая, -ае (разм.).

Крыху абсохлы, зацвярдзелы.

Абшэрхлая зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абшэ́рхлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абшэ́рхлы абшэ́рхлая абшэ́рхлае абшэ́рхлыя
Р. абшэ́рхлага абшэ́рхлай
абшэ́рхлае		 абшэ́рхлага абшэ́рхлых
Д. абшэ́рхламу абшэ́рхлай абшэ́рхламу абшэ́рхлым
В. абшэ́рхлы (неадуш.)
абшэ́рхлага (адуш.)		 абшэ́рхлую абшэ́рхлае абшэ́рхлыя (неадуш.)
абшэ́рхлых (адуш.)
Т. абшэ́рхлым абшэ́рхлай
абшэ́рхлаю		 абшэ́рхлым абшэ́рхлымі
М. абшэ́рхлым абшэ́рхлай абшэ́рхлым абшэ́рхлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абшэ́рхлы разг. (о почве) слегка́ отверде́вший, подсо́хший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абшэ́рхлы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Крыху абсохлы, зацвярдзелы (пра зямлю, гразь).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)