абшчапі́ ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абшчаплю́
абшчэ́ пім
2-я ас. абшчэ́ піш
абшчэ́ піце
3-я ас. абшчэ́ піць
абшчэ́ пяць
Прошлы час
м. абшчапі́ ў
абшчапі́ лі
ж. абшчапі́ ла
н. абшчапі́ ла
Загадны лад
2-я ас. абшчапі́
абшчапі́ це
Дзеепрыслоўе
прош. час абшчапі́ ўшы
Крыніцы:
dzsl2007 ,
piskunou2012 ,
sbm2012 ,
tsbm1984 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абшчапі́ ць ‑шчаплю, ‑шчэпіш, ‑шчэпіць; зак. , каго-што .
Разм. Абхапіць рукамі, абняць. — Прыехаў... прыехаў... — паўтарае.. [маці], але быццам яшчэ не зусім верыць гэтаму і таму не адпускае сына, абшчапіла рукамі ягоную шыю і не адпускае. Чыгрынаў .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абшчапі́ ць á rmen vt Á rme schlí eßen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Абшчапі́ ць Янк. I), абшчэпкі ’абдымкі’ (Яўс. ) да шчапіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ашчапі́ ць , ашчаплю, ашчэпіш, ашчэпіць; зак. , каго-што .
Разм. Тое, што і абшчапіць . — Андрэйка! — ускрыкнула.. [бабулька Макрына], ашчапіла ўнука жылістымі рукамі за шыю і пацалавала яго ў лоб. Дуброўскі .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Абшчэ́ пліваць ’абдымаць моцна’ (Нас. Доп. ). Гл. абшчапіць
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Абшчале́ піць ’абняць моцна, гулліва’ (Юрч. Сін. ). Параўн. абшчапуліць (гл.) ’тс’, абшчапіць шчэлепы (кантамінацыйнае ўтварэнне).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ашчапі́ ць ’абхапіць рукамі’ (Янк. I, КСП ), абшчапіць Янк. I, жыт. ; Арх. ГУ ), ашчапіцца ’абхапіцца абедзвюма рукамі’ (КЭС , лаг. ), абшчапіцца ’абняцца’ (Бяльк. ). Да шчапаць , шчапляць ’злучаць, звязваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)