абша́рніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абша́рніцкі абша́рніцкая абша́рніцкае абша́рніцкія
Р. абша́рніцкага абша́рніцкай
абша́рніцкае		 абша́рніцкага абша́рніцкіх
Д. абша́рніцкаму абша́рніцкай абша́рніцкаму абша́рніцкім
В. абша́рніцкі (неадуш.)
абша́рніцкага (адуш.)		 абша́рніцкую абша́рніцкае абша́рніцкія (неадуш.)
абша́рніцкіх (адуш.)
Т. абша́рніцкім абша́рніцкай
абша́рніцкаю		 абша́рніцкім абша́рніцкімі
М. абша́рніцкім абша́рніцкай абша́рніцкім абша́рніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абша́рніцкі поме́щичий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абша́рніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які належыць абшарніку, мае дачыненне да абшарніка. [Паддубны:] — З дымам пажараў пускаюць паўстанцы абшарніцкія маёнткі. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абша́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Уладальнік вялікіх абшараў зямлі; памешчык.

|| прым. абша́рніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)