абціна́нне гл. абцяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абціна́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абціна́нне
Р. абціна́ння
Д. абціна́нню
В. абціна́нне
Т. абціна́ннем
М. абціна́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абціна́нне ср. обру́бка ж., обре́зка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абця́ць, абатну́, абатне́ш, абатне́; абатнём, абатняце́, абатну́ць; абатні́; абця́ты; зак.

1. што. Абсячы, абрэзаць канцы чаго-н.

А. сукі дрэва.

2. перан., каго-што. Раптоўна спыніць якое-н. дзеянне.

|| незак. абціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абціна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обру́бка​I ж.

1. абсяка́нне, -ння ср.; абцярэ́бліванне, -ння ср., ацярэ́бліванне, -ння ср.;

2. адсяка́нне, -ння ср., абціна́нне, -ння ср., уціна́нне, -ння ср.; см. обруба́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)