абця́ць, абатну́, абатне́ш, абатне́; абатнём, абатняце́, абатну́ць; абатні́; абця́ты; зак.

1. што. Абсячы, абрэзаць канцы чаго-н.

А. сукі дрэва.

2. перан., каго-што. Раптоўна спыніць якое-н. дзеянне.

|| незак. абціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абціна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абця́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абатну́ абатнё́м
2-я ас. абатне́ш абатняце́
3-я ас. абатне́ абатну́ць
Прошлы час
м. абця́ў абця́лі
ж. абця́ла
н. абця́ла
Загадны лад
2-я ас. абатні́ абатні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абця́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абця́ць сов. обруби́ть, обре́зать, окорна́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абця́ць, абатну, абатнеш, абатне; абатнём, абатняце; заг. абатні; зак., каго-што.

Абсячы канцы чаго‑н., верхавіну дрэва і пад. // перан. Раптоўна спыніць якое‑н. дзеянне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абця́ць (абсячы) ábhacken vt, ábhauen* vt, ábschlagen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Абця́ць ’абцерабіць, абсячы’ (БРС, Шат., Бяльк.). Гл. цяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абціна́нне гл. абцяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абціна́ць гл. абцяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

окорна́ть сов., прост. абця́ць, абрэ́заць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абцяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)