абу́ранасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. абу́ранасць
Р. абу́ранасці
Д. абу́ранасці
В. абу́ранасць
Т. абу́ранасцю
М. абу́ранасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абу́ранасць ж. (состояние) возмуще́ние ср., негодова́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абу́ранасць, ‑і, ж.

Стан абуранага. Хлопец мімаволі сціснуў аўтамат і змер[а]ў Грэчку бязлітаснымі блакітнымі вачыма, якія гарэлі ад гневу і абуранасці. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)