абстая́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. абстаі́ць абстая́ць
Прошлы час
м. - абстая́лі
ж. абстая́ла
н. абстая́ла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абстая́ць несов. обстоя́ть;

спра́ва ~таі́ць нядрэ́нна — де́ло обстои́т непло́хо

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абстая́ць разм. sich verhálten*, stéhen* vi;

спра́ва абстаі́ць з ім дрэ́нна es steht schlimm [bedénklich] um ihn;

спра́вы абстая́ць до́бра álles geht gut; álles ist in Órdung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)