абсо́хлы, -ая, -ае.

Які стаў сухім.

Абсохлае бервяно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсо́хлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абсо́хлы абсо́хлая абсо́хлае абсо́хлыя
Р. абсо́хлага абсо́хлай
абсо́хлае		 абсо́хлага абсо́хлых
Д. абсо́хламу абсо́хлай абсо́хламу абсо́хлым
В. абсо́хлы (неадуш.)
абсо́хлага (адуш.)		 абсо́хлую абсо́хлае абсо́хлыя (неадуш.)
абсо́хлых (адуш.)
Т. абсо́хлым абсо́хлай
абсо́хлаю		 абсо́хлым абсо́хлымі
М. абсо́хлым абсо́хлай абсо́хлым абсо́хлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абсо́хлы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абсо́хлы абсо́хлая абсо́хлае абсо́хлыя
Р. абсо́хлага абсо́хлай
абсо́хлае		 абсо́хлага абсо́хлых
Д. абсо́хламу абсо́хлай абсо́хламу абсо́хлым
В. абсо́хлы (неадуш.)
абсо́хлага (адуш.)		 абсо́хлую абсо́хлае абсо́хлыя (неадуш.)
абсо́хлых (адуш.)
Т. абсо́хлым абсо́хлай
абсо́хлаю		 абсо́хлым абсо́хлымі
М. абсо́хлым абсо́хлай абсо́хлым абсо́хлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абсо́хлы обсо́хший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абсо́хлы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў сухі. [Хлопец] падкаціў бліжэй да агню тоўстае абкоранае бервяно, выцягнутае з ракі і ўжо абсохлае. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсо́хлы trócken gewórden, getrócknet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абшэ́рхлы, -ая, -ае (разм.).

Крыху абсохлы, зацвярдзелы.

Абшэрхлая зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обсо́хший абсо́хлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абве́тралы, ‑ая, ‑ае.

Абсохлы (прасохлы) на ветры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшэ́рхлы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Крыху абсохлы, зацвярдзелы (пра зямлю, гразь).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)