абскура́нтка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абскура́нтка |
абскура́нткі |
| Р. |
абскура́нткі |
абскура́нтак |
| Д. |
абскура́нтцы |
абскура́нткам |
| В. |
абскура́нтку |
абскура́нтак |
| Т. |
абскура́нткай
абскура́нткаю |
абскура́нткамі |
| М. |
абскура́нтцы |
абскура́нтках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абскура́нтка ж., книжн. обскура́нтка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абскура́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).
Вораг асветы, навукі, цемрашал, рэакцыянер.
|| ж. абскура́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. абскура́нцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
обскура́нтка абскура́нтка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)