абскура́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Вораг асветы, навукі, цемрашал, рэакцыянер.

|| ж. абскура́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. абскура́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абскура́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абскура́нт абскура́нты
Р. абскура́нта абскура́нтаў
Д. абскура́нту абскура́нтам
В. абскура́нта абскура́нтаў
Т. абскура́нтам абскура́нтамі
М. абскура́нце абскура́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абскура́нт м., книжн. обскура́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абскура́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Кніжн. Прыхільна абскурантызму; вораг навукі і прагрэсу, цемрашал, рэакцыянер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абскура́нт м Obskuránt m -en, -en, Dúnkelmann m -(e)s, -männer, Fínsterling m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абскура́нт

(лац. obscurans, -ntis = які зацямняе)

прыхільнік абскурантызму, рэакцыянер, цемрашал.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

обскура́нт книжн. абскура́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

obskurant

м. абскурант; цемрашал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Obskuránt

m -en, -en цемраша́л, абскура́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fínsterling

m -s, -e абскура́нт, цемраша́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)