абска́рджванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абска́рджванне |
абска́рджванні |
| Р. |
абска́рджвання |
абска́рджванняў |
| Д. |
абска́рджванню |
абска́рджванням |
| В. |
абска́рджванне |
абска́рджванні |
| Т. |
абска́рджваннем |
абска́рджваннямі |
| М. |
абска́рджванні |
абска́рджваннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абска́рджванне н. Berúfung f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Ánfechtung
f -, -en
1) аспрэ́чванне; абска́рджванне
2) высок. спаку́са
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)