абска́рджанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абска́рджанне абска́рджанні
Р. абска́рджання абска́рджанняў
Д. абска́рджанню абска́рджанням
В. абска́рджанне абска́рджанні
Т. абска́рджаннем абска́рджаннямі
М. абска́рджанні абска́рджаннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абска́рджанне ср., юр. обжа́лование

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абска́рджанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абскардзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абскарджанне 1/40, 384; 9/547

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

абска́рджанне н. юрыд. Berúfung f -, -en, Beschwérde f -, -n;

прысу́д абска́рджанню не падляга́е gégen das Úrteil kann kéine Berufúng éingelegt wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абска́рдзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

Падаць афіцыйную скаргу ў вышэйшую інстанцыю наконт чаго-н., што прызнаецца незаконным, няправільным.

А. судовы прыгавор.

|| незак. абска́рджваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абска́рджанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обжа́лование юр. абска́рджанне, -ння ср.;

обжа́лование пригово́ра абска́рджанне прыгаво́ру;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

appeal​1 [əˈpi:l] n.

1. law апеля́цыя, абска́рджанне

2. прыцяга́льнасць (сексуальная), прыва́бнасць

3. за́клік; адо́зва; зваро́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zaskarżenie

н.

1. (kogo) падача скаргі (на каго);

2. абскарджанне;

zaskarżenie wyroku — абскарджанне прысуду

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каса́цыя, ‑і, ж.

1. Абскарджанне і перагляд вышэйшым судом судовых рашэнняў і прыгавораў, якія яшчэ не ўступілі ў сілу. Касацыя прысуду.

2. Разм. Заява аб пераглядзе рашэння суда. Падаць касацыю.

3. Прызнанне выбараў несапраўднымі і адмена іх у выніку парушэння канстытуцыі або выбарчага закона. Касацыя выбараў.

[Ад лац. cassatio — адмена, знішчэппе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)