абрына́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абрына́ю абрына́ем
2-я ас. абрына́еш абрына́еце
3-я ас. абрына́е абрына́юць
Прошлы час
м. абрына́ў абрына́лі
ж. абрына́ла
н. абрына́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час абрына́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абрына́ць несов.

1. обру́шивать, обва́ливать;

2. перен. обру́шивать, нава́ливать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абрына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абрынуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абры́нуць, -ну, -неш, -не; -ры́нь; -нуты; зак., што.

1. Імкліва абрушыць што-н. на каго-, што-н.

А. на ворага глыбы камення.

2. перан. З вялікай сілай накіраваць што-н. на каго-н.

А. усю злосць на бюракратаў.

|| незак. абрына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)