Verbum

анлайнавы слоўнік

абрыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абрыва́нне ср.

1. срыва́ние;

2. обрыва́ние;

3. обрыва́ние;

4. обрыва́ние, одёргивание;

5. обрыва́ние;

1-5 см. абрыва́ць I ^1-5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абрыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абрываць — абарваць ¹ (у 1, 2 знач.) і абрывацца — абарвацца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абрыва́нне н Réißen n -s, Ábreißen n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

обрыва́ние

1. абрыва́нне, -ння ср.;

2. адрыва́нне, -ння ср.;

3. абрыва́нне, -ння ср., спыне́нне, -ння ср.; см. обрыва́ть^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оса́живание

1. спыне́нне, -ння ср., аса́джванне, -ння ср.;

2. аса́джванне, -ння ср., спыне́нне, -ння ср., абрыва́нне, -ння ср.; см. оса́живать^{1, 3};

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Réißen

n -s

1) парыў, абрыва́нне

2) ламо́та (у касцях)

n -s крэ́сленне, чарчэ́нне

III

n -s спарт рыво́к (цяжкая атлетыка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)