абра́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абра́ны абра́ная абра́нае абра́ныя
Р. абра́нага абра́най
абра́нае		 абра́нага абра́ных
Д. абра́наму абра́най абра́наму абра́ным
В. абра́ны (неадуш.)
абра́нага (адуш.)		 абра́ную абра́нае абра́ныя (неадуш.)
абра́ных (адуш.)
Т. абра́ным абра́най
абра́наю		 абра́ным абра́нымі
М. абра́ным абра́най абра́ным абра́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

абра́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абра́ны абра́ная абра́нае абра́ныя
Р. абра́нага абра́най
абра́нае		 абра́нага абра́ных
Д. абра́наму абра́най абра́наму абра́ным
В. абра́ны (неадуш.)
абра́нага (адуш.)		 абра́ную абра́нае абра́ныя (неадуш.)
абра́ных (адуш.)
Т. абра́ным абра́най
абра́наю		 абра́ным абра́нымі
М. абра́ным абра́най абра́ным абра́ных

Кароткая форма: абра́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

абра́ны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. ж. -
Н. абра́ны абра́ная абра́ныя
Р. абра́нага абра́най абра́ных
Д. абра́наму абра́най абра́ным
В. абра́нага абра́ную абра́ных
Т. абра́ным абра́най
абра́наю		 абра́нымі
М. абра́ным абра́най абра́ных

Крыніцы: tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

абра́ны, см. вы́браны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абра́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абраць.

2. у знач. прым. Які мае законныя паўнамоцтвы, правы. І вось вам яны, партызаны, І тайны хаўрус, І ён, камандзір ваш абраны, Кандрат Белавус. Колас.

3. у знач. прым. Які да спадобы, пад густ; любімы. Было адно такое абранае месца, куды.. [Лабановіч] звычайна і хадзіў, калі хацелася пабыць аднаму. Колас.

4. у знач. наз. абра́ны, ‑ага, м. Той, хто карыстаецца ўсімі правамі і дабротамі жыцця; прадстаўнік эксплуататарскага класа. Была тут [на Балканах] воля для абраных, Для неабраных — ланцугі. Калачынскі.

5. у знач. наз. абра́ны, ‑ага, м. Той, каго выбіраюць для душы; каханы. Звычайна не ведаюць усе закаханыя, за што кахаюць сваіх абраных. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абра́ны (які мае законныя правы) gewählt;

2. (любімы) gelíebt;

3. у знач наз мн:

абра́ныя (эліта) Elíte f -, Áuswahl f -;

4. разм у знач наз м (каханы) Líebling m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абра́ць, абяру́, абярэ́ш, абярэ́; абяро́м, абераце́, абяру́ць; абяры́; абра́ны; зак., каго-што.

Тое, што і выбраць.

А. дэпутата.

|| незак. абіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абра́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

president-elect [ˌprezɪdəntɪˈlekt] (pl. presidentselect) n. абра́ны прэзідэ́нт, які́ яшчэ не заня́ў паса́ду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абра́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (высок.).

1. Той, хто абраны кім-н. для выканання якіх-н. абавязкаў.

Дэпутаты — абраннікі народа.

2. перан. Незвычайна здольны, асаблівы чалавек.

А. лёсу.

3. Любімы чалавек, каханак.

А. сэрца.

|| ж. абра́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. абра́нніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

gewählt

a

1) вы́браны, абра́ны

2) вы́танчаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)