абра́міць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абра́млю абра́мім
2-я ас. абра́міш абра́міце
3-я ас. абра́міць абра́мяць
Прошлы час
м. абра́міў абра́мілі
ж. абра́міла
н. абра́міла
Дзеепрыслоўе
прош. час абра́міўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абра́міць, -млю, -міш, -міць; -млены; зак., што (спец.).

1. Уставіць у раму.

А. партрэт.

2. перан. Акружыць сабой што-н., размяшчацца вакол чаго-н., акружаючы як рамкай.

3. спец. Уводзіць абрамленне ў мастацкі твор; служыць абрамленнем у мастацкім творы.

|| незак. абрамля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. абрамле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абра́міць сов. обра́мить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абра́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць.

Зак. да абрамляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абрамле́нне, -я, н.

1. гл. абраміць.

2. Устаўленае што-н. у рамку; што-н. акружанае.

Прыгожае а. партрэта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абра́млены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абраміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)