абпілава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; -лава́ны; зак., што.

Тое, што і апілаваць.

А. бервяно.

|| незак. абпіло́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абпіло́ўванне, -я, н. і абпіло́ўка, -і, ДМ -ло́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абпілава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абпілу́ю абпілу́ем
2-я ас. абпілу́еш абпілу́еце
3-я ас. абпілу́е абпілу́юць
Прошлы час
м. абпілава́ў абпілава́лі
ж. абпілава́ла
н. абпілава́ла
Загадны лад
2-я ас. абпілу́й абпілу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час абпілава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абпілава́ць несов., см. апілава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абпілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., што.

Тое, што і апілаваць. Абпілаваць бервяно. Абпілаваць металічную пласцінку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпіло́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абпілоўваць — абпілаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпіло́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абпілаваць. Тое, што і апілоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпіло́ўка, ‑і, ДМ ‑цы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абпілоўваць — абпілаваць. Тое, што і апілоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

opiłować

зак. апілаваць, абпілаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)