абпа́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Абпаленае месца.

Сасна з абпалінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абпа́ліна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абпа́ліна абпа́ліны
Р. абпа́ліны абпа́лін
Д. абпа́ліне абпа́лінам
В. абпа́ліну абпа́ліны
Т. абпа́лінай
абпа́лінаю		 абпа́лінамі
М. абпа́ліне абпа́лінах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абпа́ліна, ‑ы, ж.

Абпаленае месца. Мы ўсе непакоімся ўжо; толькі адзін Ткач сядзіць абыякавы, паціху распальвае абкураную, з цёмна-рудымі абпалінамі па краях тоўстую люльку. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́ліна, ‑ы, ж.

Тое, што і абпаліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)