або́чына, -ы, мн. -ы, -чын, ж.

Бакавая частка дарогі, ускраіна чаго-н. і пад.

З’ехаць на абочыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

або́чына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. або́чына або́чыны
Р. або́чыны або́чын
Д. або́чыне або́чынам
В. або́чыну або́чыны
Т. або́чынай
або́чынаю		 або́чынамі
М. або́чыне або́чынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

або́чына ж. обо́чина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

або́чына, ‑ы, ж.

Бакавая частка дарогі. Ляжаць маўкліва на абочынах Бязногія грузавікі. Панчанка. Нявада ішоў абочынай гасцінца, адкуль увесь снег змяло ў прыдарожныя лагчыны. Чорны. // Ускраіна чаго‑н. (лесу, поля і пад.). Абочына паляны, а Васіль ужо думаў аб тым, што прыйдзецца ехаць, не ўбачыўшы Антося, і раптам на абочыне луга за кустом лазняку заўважыў уваткнутую ў зямлю касу. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

або́чына ж разм Stráßenrand m -(e)s, -ränder, Rándstreifen m -(e)s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

узбо́чына ж., разг., см. або́чына

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

curb​1 [kɜ:b] n. або́чына (тратуара), бро́ўка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wayside

[ˈweɪsaɪd]

n.

або́чына f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hard shoulder [ˌhɑ:dˈʃəʊldə] n. BrE або́чына (дарогі для машын)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

roadside [ˈrəʊdsaɪd] n. або́чына даро́гі;

roadside inn прыдаро́жная гасці́ніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)