або́рачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. або́рачны або́рачная або́рачнае або́рачныя
Р. або́рачнага або́рачнай
або́рачнае		 або́рачнага або́рачных
Д. або́рачнаму або́рачнай або́рачнаму або́рачным
В. або́рачны (неадуш.)
або́рачнага (адуш.)		 або́рачную або́рачнае або́рачныя (неадуш.)
або́рачных (адуш.)
Т. або́рачным або́рачнай
або́рачнаю		 або́рачным або́рачнымі
М. або́рачным або́рачнай або́рачным або́рачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

або́рачны бечёвочный, верёвочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

або́ра¹, -ы, мн. -ы, або́р, ж. (уст.) Тонкія вяровачкі ў лапцях, якімі абмотваюцца анучы.

Развязаліся аборы.

◊

Аборай хлеб кроіць (разм.) — пра некультурнага, нязграбнага чалавека.

|| прым. або́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бечёвочный вяро́вачны, або́рачны; шпага́тавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)