Або́з

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Або́з
Р. Або́за
Д. Або́зу
В. Або́з
Т. Або́зам
М. Або́зе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

або́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. або́з або́зы
Р. або́зу або́заў
Д. або́зу або́зам
В. або́з або́зы
Т. або́зам або́замі
М. або́зе або́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

або́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Некалькі фурманак, падвод з людзьмі або грузам, якія едуць адна за другой.

Абозы з раненымі.

А. з фуражом.

2. Сукупнасць транспартных сродкаў спецыяльнага прызначэння.

Пажарны а.

◊

Плесціся ў абозе (разм.) — цягнуцца ў хвасце, адставаць ад усіх.

|| прым. або́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

або́з, -зу м., в разн. знач. обо́з;

палкавы́ а. — полково́й обо́з;

~зы з се́нам — обо́зы с се́ном;

◊ пле́сціся ў ~зе — тяну́ться (плести́сь) в обо́зе

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

або́з, ‑у, м.

1. Чарада фурманак, падвод з людзьмі або паклажаю ў дарозе. Ехаць у абозе. □ Гадзіны ў дзве папоўдні цэлы абоз сялянскіх фурманак, наладаваных жыўнасцю, прадуктамі і фуражом, выехаў з вёскі. Колас.

2. Сукупнасць транспартных сродкаў спецыяльнага прызначэння. Пажарны абоз. □ Пачалося наступленне. Па шашы ў напрамку фронту ішлі нашы штабы і абозы з раненымі, абапал, па ўзгорках баявыя часці. Няхай.

•••

Чырвоны абоз — абоз, які арганізоўваўся сялянамі для здачы збожжа па цвёрдых цэнах на дзяржаўныя ссыпныя пункты. Плывуць па шляхах Беларусі Абозы чырвоныя з хлебам. Купала.

Выгнаць (пагнаць) у абоз — прымусіць каго‑н. з яго транспартнымі сродкамі несці службу ў вайсковым абозе. Але аднойчы зранку легіянеры выгналі яго ў абоз. Чорны.

Ехаць (паехаць) у абоз — быць мабілізаваным у вайсковы абоз. Вось чаму зімой і ўлетку Я ў абоз так езджу рэдка. Крапіва.

Цягнуцца (плесціся, адседжвацца) у абозе гл. цягнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

або́з м

1. Wágenzug m -(e)s, -züge;

2. вайск Tross m -es, -e, Náchschubkolonne f -, -n;

баявы́ або́з Geféchtstross m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Або́з ’гуж павозак’ (БРС, Бяльк., КТС), укр. обіз, рус. обоз, чэш. oboz, польск. obóz да ob‑vozъ, гл. вязці. Арэальна абмежаванае слова, якое можна разглядаць або як запазычанне з адной славянскай мовы ў другую (у чэшскай і польскай з усходнеславянскіх) Махэк₂, 406, і немагчыма гаварыць аб яго праславянскім характары або запазычанні ці кальцы з неславянскіх моў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обо́з в разн. знач. або́з, -зу м.;

обо́з с ра́неными або́з з пара́ненымі;

пожарный обо́з пажа́рны або́з.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wagon train [ˈwægənˌtreɪn] n. AmE або́з

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

та́бар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Група цыганскіх сем’яў, якія качуюць разам, а таксама іх стан, абоз.

2. Умацаваны лагер казакоў з абозам (гіст.).

|| прым. та́барны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)