абно́сак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абно́сак абно́скі
Р. абно́ска абно́скаў
Д. абно́ску абно́скам
В. абно́сак абно́скі
Т. абно́скам абно́скамі
М. абно́ску абно́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абно́сак, -ска м. обно́сок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абно́сак,

гл. абноскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абно́сак м ábgetragenes Ding

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абно́скі, -аў, адз. абно́сак, -ска, м. (разм.).

Падношанае кім-н. адзенне, абутак; рыззё.

Хадзіць у абносках.

Насіць чужыя а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абно́скі, -скаў (ед. абно́сак м.) обно́ски

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Ашкабу́рак, ошкабу́рок ’абносак, зношаны абутак’ (КСТ). Звязана з шкабуртина ’шматок, кусок чаго-небудзь’ (палес., Лысенка, СПГ), шкабурацінка ’скарынка хлеба’ (лельч., Вешт. дыс.). Гл. шкабурацінка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абно́скі, ‑аў; адз. абносак, ‑ска, м.

Разм. Падношанае, пашарпанае адзенне, абутак. Насіць чужыя абноскі. □ Недзе з аддаленага кутка, з-пад кухні.., выйшла сястра-гаспадыня год пад пяцьдзесят — уся шэрая, у абносках з галавы да ног. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обно́ски мн., разг.

1. (изношенная одежда) абно́скі, -каў, ед. абно́сак, -ска м., недано́скі, -каў, ед. недано́сак, -ска м., лахманы́, -но́ў, ед. лахма́н, -на́ м.;

2. (изношенная обувь) ато́пкі, -каў, ед. ато́пак, -пка м., недато́пкі, -каў, ед. недато́пак, -пка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)