абмяле́ць гл. мялець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абмяле́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. абмяле́е абмяле́юць
Прошлы час
м. абмяле́ў абмяле́лі
ж. абмяле́ла
н. абмяле́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час абмяле́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абмяле́ць сов. обмеле́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмяле́ць, ‑ее; зак.

Стаць мелкаводным. Рака абмялела і парвалася на асобныя віры, затокі. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмяле́ць seicht wérden; versánden vi (s) (заносіцца пяском)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мяле́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е; незак.

Рабіцца мелкім (у 1 знач.), неглыбокім.

Летам рака мялее.

|| зак. абмяле́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обмеле́ть сов. абмяле́ць, абмяльчэ́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмяльчэ́ць, ‑эе; зак.

Тое, што і абмялець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

омеле́ть сов., прост. абмяле́ць, абмяльчэ́ць, змяльчэ́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмяле́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. абмялець. Абмяленне возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)