абме́жак, -жка, мн. -жкі, -жкаў, м.

Тое, што і ўзмежак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абме́жак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абме́жак абме́жкі
Р. абме́жка абме́жкаў
Д. абме́жку абме́жкам
В. абме́жак абме́жкі
Т. абме́жкам абме́жкамі
М. абме́жку абме́жках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абме́жак, ‑жка, м.

Тое, што і узмежак. Ускапаць абмежкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абме́жак Край нівы, паласа з травастоем каля раллі (Бял., Віц. Нік. 1895, Слуцк. Сержп. 1911).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)