абма́зка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. абма́зка
Р. абма́зкі
Д. абма́зцы
В. абма́зку
Т. абма́зкай
абма́зкаю
М. абма́зцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абма́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

1. гл. абмазаць.

2. Рэчыва, якім абмазана ці абмазваюць што-н.

А. на сцяне высахла і патрэскалася.

|| прым. абма́зачны, -ая, -ае.

А. матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абма́зка ж. обма́зка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абма́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

Рэчыва, якім абмазана ці абмазваюць што‑н. Абмазка з гліны высахла і патрэскалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абма́зка ж (рэчыва) Tünche f -, -n; Ánstrichmasse f - (для сцен); Ánstrich m -(e)s (тэх)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абма́заць, -ма́жу, -ма́жаш, -ма́жа; -ма́ж; -ма́заны; зак., каго-што.

1. Пакрыць, намазаць якім-н. рэчывам.

А. сцены глінай.

2. Забрудзіць, запэцкаць.

А. рукі фарбай.

|| незак. абма́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. абма́зацца, -ма́жуся, -ма́жашся, -ма́жацца; -ма́жся; незак. абма́звацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. абма́зка, -і, ДМ -зцы, ж. (да 1 знач.) і абма́званне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обма́зка ж.

1. (действие) абма́званне, -ння ср., абма́зка, -кі ж.;

2. (вещество для обмазки) абма́зка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

polepa

ж. глінабітная падлога;

2. гліняная абмазка ўнутры печы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Стрых ‘гарышча’ (астрав., ДАБМ, камент., 777). З польск. strych ‘тс’, якое запазычана з с.-в.-ням. esterîch, esterich, estrich ‘плітачная падлога; брук’, ням. Estrich ‘гліняная падлога; абмазка падлогі або сцяны цвёрдай гладкай масай’. Борысь (583) мяркуе, што першасным значэннем было ‘гарышча, абмазаная глінай або нейкай іншай масай’. Гл. яшчэ Брукнер, 521.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

loam

[loʊm]

n.

1) гліня́ная абма́зка, сама́н -у m.

2) ураджа́йная зямля́; глі́на й пясо́к зь перагно́ем

•

- clay loam

- sandy loam

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)