абляты́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абляты́ў |
абляты́вы |
| Р. |
абляты́ва |
абляты́ваў |
| Д. |
абляты́ву |
абляты́вам |
| В. |
абляты́ў |
абляты́вы |
| Т. |
абляты́вам |
абляты́вамі |
| М. |
абляты́ве |
абляты́вах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
абляты́ў м грам Áblativ m -s, -e, Ablatívus [-vʊs] m -, -ve
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
абляты́ў
[лац. (casus) ablativus]
лінгв. адкладальны склон у лацінскай і некаторых іншых мовах; у беларускай мове адпавядае творнаму склону.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Áblativ
m -s, -e грам. аблятыў, тво́рны склон
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)