аблупі́цца гл. лупіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аблупі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. аблу́піцца аблу́пяцца
Прошлы час
м. аблупі́ўся аблупі́ліся
ж. аблупі́лася
н. аблупі́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час аблупі́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аблупі́цца сов. облупи́ться; ободра́ться;

фа́рба ~пі́лася — кра́ска облупи́лась;

кара́ на дрэ́ве ~пі́лася — кора́ на де́реве ободрала́сь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблупі́цца, ‑лупіцца; зак.

Абдзерціся, адваліцца (пра верхні слой чаго‑н. — кару, скуру, фарбу і інш.). Аблупілася фарба — не падымаліся рукі, каб паднавіць яе. Шахавец. Валасы ў дзяўчыны выцвілі, твар загарэў, аж чорны стаў, а нос аблупіўся. Васілёнак. // Адпасці кавалкамі, абсыпацца (пра тынк і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лупі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., лу́піцца; незак.

Абдзірацца, аблазіць, лупічыцца.

Лупіцца афарбоўка.

Лупіцца нос.

|| зак. аблупі́цца, -лу́піцца і адлупі́цца, -лу́піцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аблупі́цца, аблу́плівацца

1. (пра скуру, кару і г. д.) ábgehen* vi (s), sich schälen;

2. (пра фарбу, лак і пад.) ábbröckeln vi (s), ábblättern vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

палу́шчыцца, ‑лушчыцца; зак.

Палупіцца, аблупіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблу́плівацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да аблупіцца.

2. Зал. да аблупліваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палупі́цца, ‑лупіцца; зак.

Разм. Трохі або поўнасцю аблупіцца. Фарба на сценах палупілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пааблу́плівацца, ‑аецца; зак.

Разм. Аблупіцца — пра ўсё, многае. Фарба пааблуплівалася. Калоны пааблупліваліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)