аблуза́ць гл. лузаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аблуза́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аблуза́ю аблуза́ем
2-я ас. аблуза́еш аблуза́еце
3-я ас. аблуза́е аблуза́юць
Прошлы час
м. аблуза́ў аблуза́лі
ж. аблуза́ла
н. аблуза́ла
Загадны лад
2-я ас. аблуза́й аблуза́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час аблуза́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аблуза́ць сов. облущи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблуза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Ачысціць ад шкарлупіны, кары і пад. [Платон:] — На, патрымай, а я табе часнаку аблузаю, закусіш. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблуза́ць, аблу́зваць (ачысціць ад шкарлупіны) enthülsen vt (гарох, боб)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

луза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; лу́заны; незак., што.

1. Разгрызаючы, ачышчаць ад шалупін і есці.

Л. гарбузікі.

2. Тое, што і лушчыць (у 1 знач.).

Л. стручкі гароху.

|| зак. аблуза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

|| наз. луза́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аблу́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аблузаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблуза́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аблузаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пааблу́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Аблузаць усё, многае. Пааблузваць гарбузікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблу́звацца несов., возвр., страд. облу́щиваться; см. аблуза́цца, аблуза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)