Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абле́злы, -ая, -ае (разм.).
1. Той (такі), у каго (якім) вылезлі валасы або поўсць ці пер’е.
А. кот.
2. З выцвілай фарбай, з абабітым тынкам, палінялы.
Аблезлыя сцены.
Аблезлая сукенка.
3. Які пачаў мяняць скуру, згарэўшы на сонцы.
А. твар.
|| наз.абле́зласць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абле́злы
1. обле́злый; облиня́лый;
2.разг. вы́линялый, облиня́лый, полиня́лый;
3. обле́злый; облупи́вшийся;
1-3 см. абле́зці
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абле́злы, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Той (такі), у каго (у якім) вылезла шэрсць, поўсць. Сухарлявы конь а аблезлай ад мулкага хамута шыяй ледзь мог цягнуць плуг.Каваль.// Які пачаў мяняць скуру. Аблезлы нос.
2. Які выліняў, змяніў колер, выцвіў. На.. [Шурку] была аблезлая блакітная саколка і падкасаныя вышэй калена няпэўнага колеру картовыя штаны.Васілевіч.
3. З абдзёртым верхнім слоем; аблуплены; выцерты. Аблезлы дом. □ Холадам веяла і жудасцю ад аблезлых высокіх сцен.Галавач.Тады [Яўхім] імчаўся ў гумно, дзе стаяла аблезлая малатарня, афарбаваная калісьці ў сіні колер.Чарнышэвіч.
4.перан. Непрыгожы, неахайны, плюгавы. У такія хвіліны Косцю хацелася схапіць гэтую аблезлую малпу [Іваноўскага] і задушыць уласнымі рукамі.Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)