абле́глы, -ая, -ае.

1. Які аблёг, ушчыльніўся.

А. грунт.

2. Які ўжо не рупіць, супакоены, сціхлы.

Яшчэ не аблеглыя пачуцці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абле́глы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абле́глы абле́глая абле́глае абле́глыя
Р. абле́глага абле́глай
абле́глае		 абле́глага абле́глых
Д. абле́гламу абле́глай абле́гламу абле́глым
В. абле́глы (неадуш.)
абле́глага (адуш.)		 абле́глую абле́глае абле́глыя (неадуш.)
абле́глых (адуш.)
Т. абле́глым абле́глай
абле́глаю		 абле́глым абле́глымі
М. абле́глым абле́глай абле́глым абле́глых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абле́глы, ‑ая, ‑ае.

1. Які аблёг, ушчыльніўся, набыў трывалую паверхню. [Магіла] была агароджана, і.. [Завішнюк], абапёршыся на агароджу, доўга глядзеў на аблеглы жоўты пясок, які ўжо зарос травой-сіўцом і верасам. Пташнікаў.

2. Які перастаў трывожыць, рупіць; супакоены, аціхлы. [Турка] поўнілі перажытыя і яшчэ не аблеглыя пачуцці. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

охва́ченный

1. ахо́плены, абхо́плены;

2. ахо́плены, акру́жаны, апераза́ны; абле́глы;

3. ахо́плены, абло́жаны, засла́ны, аго́рнуты, апаві́ты; абня́ты; апанава́ны; захо́плены;

4. ахо́плены, акі́нуты;

5. ахо́плены;

6. ахо́плены; см. охвати́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)