абкі́дваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абкі́дваю абкі́дваем
2-я ас. абкі́дваеш абкі́дваеце
3-я ас. абкі́двае абкі́дваюць
Прошлы час
м. абкі́дваў абкі́двалі
ж. абкі́двала
н. абкі́двала
Загадны лад
2-я ас. абкі́двай абкі́двайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абкі́дваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абкі́дваць несов., см. абкіда́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абкі́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абкі́даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкі́даць, абкіда́ць, абкі́дваць

1. bedécken vt (чым-н. mit D); überschǘtten vt (густа, шчодра);

2. (пакрыць высыпкай) mit éinem Háutausschlag bedécken;

3. (абшыць) (be)säumen vt, (úm)nähen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абкі́даць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. каго-што. Кідаючы, пакрыць каго-, што-н., абсыпаць.

А. дрэва зямлёй.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), каго-што. Пакрыць высыпкай.

Губы абкідала (безас.).

3. што. Абшыць краі тканіны.

А. петлі ў кашулі.

|| незак. абкіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і абкі́дваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абкіда́нне, -я, н. і абкі́дванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкі́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абкідваць — абкі́даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обки́дывать несов., разг. абкіда́ць, абкі́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намётывать​II несов., портн. фастрыгава́ць; (петли) абкіда́ць, абкі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

промётывать​II несов., портн. абкі́дваць; см. промета́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прышто́піць ’прыфастрыгаваць’ (талач., Шатал.). Укр. приштапува́ти ’тс’, рус. дыял. пришто́пать ’прышыць’. Да штапаваць (гл.) ’абкідваць’, магчыма, пад уплывам рус. што́пать ’цыраваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)