абку́сванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абку́сванне
Р. абку́свання
Д. абку́сванню
В. абку́сванне
Т. абку́сваннем
М. абку́сванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абку́сванне ср. обку́сывание; иску́сывание; см. абкуса́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абку́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абкусваць — абкусаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкуса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -ку́саны і -куса́ны; зак., каго-што.

Кусаючы, аб’есці, абгрызці.

А. яблык з усіх бакоў.

А. пазногці.

|| незак. абку́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абку́сванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обку́сывание абку́сванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)