Verbum

анлайнавы слоўнік

абку́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абку́рванне ср. обку́ривание; оку́ривание; см. абку́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абку́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абкурваць — абкурыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкуры́ць, -куру́, -ку́рыш, -ку́рыць; -ку́раны; зак.

1. каго-што. Абдаць каго-, што-н. дымам, духмянымі рэчывамі і пад.

А. ладанам.

А. пчол.

2. што. Зрабіць што-н. чорным, рудым ад дыму.

А. пальцы.

3. каго. Скурыць чый-н. тытунь (разм.).

4. што. Зрабіць больш зручным для курэння.

А. люльку.

|| незак. абку́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абку́рванне, -я, н. (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обку́ривание разг. абку́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фуміга́цыя, ‑і, ж.

Спец. Абкурванне ядавітай парай або газамі раслін, заражаных шкоднікамі, а таксама памяшканняў з мэтай дэзінфекцыі.

[Лац. fumigatio ад fumigo — акурваю, дымлю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуміга́цыя

(фр. fumigation, ад лац. fumigare = акурваць, дыміць)

абкурванне ядавітай парай або газамі (фумігатамі) раслін, заражаных шкоднікамі, а таксама памяшканняў з мэтай дэзінфекцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)