абкружы́ць, -ружу́, -ру́жыш, -ру́жыць; -ру́жаны; зак., каго-што.

Тое, што і акружыць.

А. увагай і клопатамі хворага.

|| незак. абкружа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абкружэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкружы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абкружу́ абкру́жым
2-я ас. абкру́жыш абкру́жыце
3-я ас. абкру́жыць абкру́жаць
Прошлы час
м. абкружы́ў абкружы́лі
ж. абкружы́ла
н. абкружы́ла
Загадны лад
2-я ас. абкружы́ абкружы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абкружы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абкружы́ць сов.

1. окружи́ть;

яго́ы́ў нато́ўп людзе́й — его́ окружи́ла толпа́ люде́й;

2. (обвести чем-л. вокруг) окружи́ть;

а. уча́стак кана́вай — окружи́ть уча́сток кана́вой;

3. оцепи́ть;

а. кварта́л — оцепи́ть кварта́л;

4. охот. обложи́ть;

5. (вокруг) обойти́, обежа́ть, объе́хать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абкружы́ць, ‑кружу, ‑кружыш, ‑кружыць; зак., каго-што.

Тое, што і акружыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкружа́ць, абкру́жваць, абкружы́ць гл. акружыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абкапа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

Абкружыць сябе землянымі збудаваннямі.

|| незак. абко́пвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкружа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абкружыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкру́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абкружыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкру́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абкружыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкружэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абкружаць — абкружыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)