абко́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абко́чванне
Р. абко́чвання
Д. абко́чванню
В. абко́чванне
Т. абко́чваннем
М. абко́чванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абко́чванне ср. обка́чивание; см. абко́чваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абко́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абкочваць — абкаціць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обка́тка​II ж. абко́чванне, -ння ср.; см. обка́тывать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)