абко́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абко́рваю абко́рваем
2-я ас. абко́рваеш абко́рваеце
3-я ас. абко́рвае абко́рваюць
Прошлы час
м. абко́рваў абко́рвалі
ж. абко́рвала
н. абко́рвала
Загадны лад
2-я ас. абко́рвай абко́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абко́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абко́рваць несов., см. ако́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абко́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абкарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абко́рваць гл. абкарыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Абко́рваць ’знімаць кару’ да кара (гл.), параўн. абкарэлы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абкары́ць, -кару́, -ко́рыш, -ко́рыць; -ко́раны; зак., што.

Тое, што і акарыць.

А. бервяно.

|| незак. абко́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абко́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абко́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абкорваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абко́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абкорваць — абкарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)