абкла́дчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абкла́дчык абкла́дчыкі
Р. абкла́дчыка абкла́дчыкаў
Д. абкла́дчыку абкла́дчыкам
В. абкла́дчыка абкла́дчыкаў
Т. абкла́дчыкам абкла́дчыкамі
М. абкла́дчыку абкла́дчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абкла́дчык м., охот. обкла́дчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абкла́дчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца абкладваннем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкла́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да абкладчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обкла́дчик охот. абкла́дчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)