абжы́ты, -ая, -ае.

Такі, у якім ужо жывуць, асвоены, добраўпарадкаваны.

А. дом.

|| наз. абжы́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абжы́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абжы́ты абжы́тая абжы́тае абжы́тыя
Р. абжы́тага абжы́тай
абжы́тае		 абжы́тага абжы́тых
Д. абжы́таму абжы́тай абжы́таму абжы́тым
В. абжы́ты (неадуш.)
абжы́тага (адуш.)		 абжы́тую абжы́тае абжы́тыя (неадуш.)
абжы́тых (адуш.)
Т. абжы́тым абжы́тай
абжы́таю		 абжы́тым абжы́тымі
М. абжы́тым абжы́тай абжы́тым абжы́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абжы́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абжы́ты абжы́тая абжы́тае абжы́тыя
Р. абжы́тага абжы́тай
абжы́тае		 абжы́тага абжы́тых
Д. абжы́таму абжы́тай абжы́таму абжы́тым
В. абжы́ты (неадуш.)
абжы́тага (адуш.)		 абжы́тую абжы́тае абжы́тыя (неадуш.)
абжы́тых (адуш.)
Т. абжы́тым абжы́тай
абжы́таю		 абжы́тым абжы́тымі
М. абжы́тым абжы́тай абжы́тым абжы́тых

Кароткая форма: абжы́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абжы́ты обжито́й, обжи́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абжы́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абжыць.

2. у знач. прым. Асвоены, прыстасаваны для жылля; добраўпарадкаваны. Абжыты дом. □ Вайна зрушыла з абжытых, наседжаных месц дзесяткі, сотні тысяч людзей. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абжы́ты bewóhnt; wóhnlich (утульны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абжыты; наседжаны (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

обжито́й и обжи́тый абжы́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малаабжы́ты, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова абжыты. Малаабжыты край.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́дала, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Жэрдка або некалькі жэрдак у куратніку, на якія садзяцца ноччу куры; курасадня.

2. перан. Месца, дзе чалавек пражыў многа гадоў; абжыты куток.

Пакінуць роднае с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)