абе́лены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абе́лены абе́леная абе́ленае абе́леныя
Р. абе́ленага абе́ленай
абе́ленае		 абе́ленага абе́леных
Д. абе́ленаму абе́ленай абе́ленаму абе́леным
В. абе́лены (неадуш.)
абе́ленага (адуш.)		 абе́леную абе́ленае абе́леныя (неадуш.)
абе́леных (адуш.)
Т. абе́леным абе́ленай
абе́ленаю		 абе́леным абе́ленымі
М. абе́леным абе́ленай абе́леным абе́леных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абе́лены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абе́лены абе́леная абе́ленае абе́леныя
Р. абе́ленага абе́ленай
абе́ленае		 абе́ленага абе́леных
Д. абе́ленаму абе́ленай абе́ленаму абе́леным
В. абе́лены (неадуш.)
абе́ленага (адуш.)		 абе́леную абе́ленае абе́леныя (неадуш.)
абе́леных (адуш.)
Т. абе́леным абе́ленай
абе́ленаю		 абе́леным абе́ленымі
М. абе́леным абе́ленай абе́леным абе́леных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абе́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абе́лены абе́леная абе́ленае абе́леныя
Р. абе́ленага абе́ленай
абе́ленае		 абе́ленага абе́леных
Д. абе́ленаму абе́ленай абе́ленаму абе́леным
В. абе́лены (неадуш.)
абе́ленага (адуш.)		 абе́леную абе́ленае абе́леныя (неадуш.)
абе́леных (адуш.)
Т. абе́леным абе́ленай
абе́ленаю		 абе́леным абе́ленымі
М. абе́леным абе́ленай абе́леным абе́леных

Кароткая форма: абе́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абе́лены

1. обелённый;

2. разг. освежёванный;

3. разг. очи́щенный от коры́;

4. перен. обелённый;

1-4 см. абялі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абе́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обелённый абе́лены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абялі́ць, абялю́, абе́ліш, абе́ліць; абе́лены; зак., каго-што.

1. Зрабіць белым.

А. дрэвыў садзе.

2. Зняць скуру з забітай жывёліны (разм.).

А. барана.

3. Зняць кару з дрэва.

А. ліпу.

4. перан. Апраўдаць каго-н., зняць падазрэнне з каго-н.

Цяжка а. таго, хто сам сябе ачарніў.

|| незак. абе́льваць, -аю, -аеш, -ае і абяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е (да 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)