абдыка́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. абдыка́цыя
Р. абдыка́цыі
Д. абдыка́цыі
В. абдыка́цыю
Т. абдыка́цыяй
абдыка́цыяю
М. абдыка́цыі

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абдыка́цыя

(лац. abdicatio)

адрачэнне ад прастолу, адмаўленне ад улады, пасады або сану.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абдыкацыя

Том: 1, старонка: 56.

img/01/01-056_0010_Абдыкацыя.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

abdication

[,æbdɪˈkeɪʃən]

n.

абдыка́цыя f.; адмаўле́ньне ад паса́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

demission

[dɪˈmɪʃən]

n.

1) дэмі́сія, адста́ўка f.

2) адмаўле́ньне n., абдыка́цыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)