абду́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абду́рванне
Р. абду́рвання
Д. абду́рванню
В. абду́рванне
Т. абду́рваннем
М. абду́рванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абду́рванне ср. обма́н м., одура́чивание, надува́тельство, околпа́чивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абду́рванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абдурваць — абдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абдуры́ць, -дуру́, -ду́рыш, -ду́рыць; -ду́раны; зак., каго-што (разм.).

Ашукаць, перахітрыць каго-н.

А. прастака.

|| незак. абду́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абду́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обду́ривание абду́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

одура́чивание разг. абду́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

одура́чение разг. абдурэ́нне, -ння ср.; неоконч. абду́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

naciąganie

н.

1. нацягванне, напінанне;

2. ашукванне, абдурванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

обморо́чение абмаро́чванне, -ння ср., абдурэ́нне, -ння ср.; неоконч. абмаро́чванне, -ння ср., абду́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оплета́ние

1. аплята́нне, -ння ср.;

2. аплята́нне, -ння ср.; абду́рванне, -ння ср.; см. оплета́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)