абду́манасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. абду́манасць
Р. абду́манасці
Д. абду́манасці
В. абду́манасць
Т. абду́манасцю
М. абду́манасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абду́манасць ж. обду́манность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абду́манасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць абдуманага. Тут можа нават і не было хоць бы якой выразнай абдуманасці, але Вялічка забраў яго [Кадаўбіцкага] вінтоўку і ўсе патроны. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абду́маны, -ая, -ае.

Зроблены свядома, усвядомлены, абгрунтаваны.

А. адказ.

А. ўчынак.

|| наз. абду́манасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обду́манность абду́манасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недамы́сленасць, ‑і, ж.

Кніжн. Недастатковая абдуманасць; глупства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozmysł, ~u

м. абдуманасць; роздум; развага;

zrobić co z ~em — зрабіць што абдумана (разважліва)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)