абду́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абду́лы |
абду́лая |
абду́лае |
абду́лыя |
| Р. |
абду́лага |
абду́лай
абду́лае |
абду́лага |
абду́лых |
| Д. |
абду́ламу |
абду́лай |
абду́ламу |
абду́лым |
| В. |
абду́лы (неадуш.)
абду́лага (адуш.) |
абду́лую |
абду́лае |
абду́лыя (неадуш.)
абду́лых (адуш.) |
| Т. |
абду́лым |
абду́лай
абду́лаю |
абду́лым |
абду́лымі |
| М. |
абду́лым |
абду́лай |
абду́лым |
абду́лых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Абдуле́йка ’фанабэрысты’ (Сцяшк.). Магчыма, да аб‑ду‑лейка < абдулы ’апухлы’ (Бяльк.). Параўн. абдувацца ’пухнуць’ (Бяльк.). Суфіксацыя (‑ейка) характэрна для балтыйскага арэала. Не выключана таксама непасрэднае запазычанне гэтага гродзенскага слова з літоўскага. Параўн. літ. apdùjelis ’дурань’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)